ساخت و بررسی اثر نانوذرات pei-peg هدفمند شده با نانوبادی علیه her-2 حاوی سازه ژنی بیان کننده tbid در سلولهای سرطان سینه

سرطان به عنوان یکی از بزرگ ترین عوامل مرگ و میر در بسیاری از کشورهای جهان می باشد که با بالا رفتن سن جوامع، میزان بروز آن افزایش می یابد. موفقیت ژن درمانی سرطان تا حد زیادی در گرو راهکارهای اتخاذ شده جهت هدمند سازی و انتقال ژن درمانگر می باشد. نانو ذرات با بهره وری از فرمولاسیون ساده و سهولت در تولید و دست ورزی در جهت هدفمندسازی و همچنین به صرفه بودن نسبی از لحاظ تولید اقتصادی از دیدگاه تکنولوژی مطلوب به نظر میرسند. این سیستم ها با استفاده همزمان از هدفمندسازی فعال و غیر فعال اختصاصیت سلولی بالایی را با اجتناب از آسیب رساندن به سلول های سالم امکان پذیر می سازند. پلی اتیلن ایمین، یکی از موثرترین وکتورهای غیر ویروسی مورد استفاده در انتقال ژن می باشد. با توجه به محدودیت هایی همچون عدم اختصاصیت سلولی، برهم کنش با اجزای خون و سمیت بالا راهکارهایی جهت رفع این مشکلات صورت گرفته اند. از آن جمله پگیلاسیون یکی از روشهای رایج و موثر در این راستا می باشد که باعث ایجاد پایداری پلی پلکس در غلظت های نمکی سرم، جلوگیری از تشکیل توده و اسپونیزاسیون و همچنین کاهش سمیت پلی پلکس می شود. پگیلاسیون با افزایش طول مدت حضور پلی پلکس در جریان خون امکان هدفمند سازی غیرفعال را با استفاده از خصوصیات فیزیولوژیکی تومور، همچون پدیده نشت و احتباس تشدید شده و ریز محیط توموری فراهم می سازد. با این حال این نوع از دست ورزی دارای محدودیت هایی همچون کاهش توانایی pei در متراکم کردن dna، و کاهش برداشت سلولی آن به علت پوشاندن بار مثبت سطح خارجی سلول می باشد. کاربرد موفقیت آمیز اتصال ملکول های هدفمند ساز، همچون آنتی بادی ها که در عین ایجاد هدف گیری فعال و اختصاصیت سلولی باعث کاهش اثرات منفی پگیلاسیون بر فعالیت پلی پلکس می شوند صورت گرفته است. با توجه به اندازه بزرگ آنتی بادی های طبیعی و امکان ایجاد پاسخ های ایمنی، تلاش هایی در جهت کاهش اندازه آنتی بادی ها انجام گرفته اند. نانوبادیها،کوچکترین آنتی بادی های طبیعی که در جهت کسب عملکرد مناسب در عدم حضور زنجیره سبک تکامل یافته اند، انتخاب مناسبی در جهت هدفمند سازی نانو وکتورها می باشند. اندازه کوچک این نوع از آنتی بادی امکان ایجاد پاسخ ایمنی را تا حد زیادی کاهش می دهد. استفاده از سازه ژنی بیان کننده ژن کشنده t-bid تحت پروموتور سرطانی muc1 سطح سوم هدفمندسازی را درسطح رونویسی امکان پذیر می سازد. در این مطالعه ما پلی پلکسpei/dna حاوی سازه یاد شده را توسط نانو بادی علیه her- 2، پروتئین غشایی که افزایش بیان آن عامل بیش از 25-30% سرطان های سینه و تخمدان است، هدفمند ساخته و اثر آن بر سلولهای هدف و طبیعی مورد بررسی قرار دادیم. نتایج حاکی از انتقال اختصاصی موثر به رده سلولی هدف بود، در حالی که بیان ناچیزی از ژن درمانگر در رده سلولی کنترل مشاهده شد.